Waternymph, de moeder van Kincsem, werd op vier jarige leeftijd door de destijds 20-jarige Blaskovich, Ernö gekocht. Ondanks zijn jeugdige leeftijd was deze jonge man een echte paardenkenner. Op 17 maart 1874 werd in Kisber haar veulen geboren. Ze werd Kincsem (schatje) genoemd, één van de beroemdste merries van de wereld. De tweejarige veulen Cambuscan was haar vader.
Blaskovich placht al zijn jaarlingen per groep te verkopen. In 1875 waren dat twee hengsten en 5 merries. Baron Orczy Alex (later wereldberoemd door het boek 'The Scarlet Pimpernel') was de eerste koper, maar hij weigerde de twee merries omdat die er te gewoon uitzagen. Blaskovich besloot de merries zelf te houden en er mee te racen.
Kincsem debuteerde op 21 juni 1876 op een Duitse renbaan in Berlin-Hoppegarten. Dit werd de eerste van 54 overwinningen; Kincsem won alle 54 races waar ze aan meedeed, iets wat nadien nooit geëvenaard werd. Er wordt dan ook terecht over haar geschreven "ze is niet alleen onverslagen, ze is onoverwinnelijk". Kincsem's prestaties hebben niet alleen haar en haar eigenaar faam en reputatie gebracht, maar ook de hele tak van Hongaarse paardenfokkerij. Races, renbanen en tegenwoordig ook websites dragen haar naam, zelfs in landen waar ze nooit geweest is. Dit bewijst, meer dat wat dan ook, haar wereldwijde populariteit.
In 1977 werd bij de hoofdingang van de renbaan in Boedapest een levensgroot bronzen standbeeld opgericht, in het Kincsem herdenkingspark. In het Blaskovich familiemuseum in Tápiószele zijn haar trofeeën te zien, in Tápiószentmárton is het ruiterpark naar haar vernoemd, en de Hongaarse Laszlo Dubrovay uit Boedapest componeerde een muziekstuk dat gaat over dit legendarische Hongaarse paard.
Hoewel het reizen destijds een stuk primitiever was, deed Kincsem mee aan races verspreid over heel Europa. Terwijl veel paarden de belasting van het reizen niet aan konden, was dit paard dol op het reizen per trein. Ze hinnikte van blijdschap zodra ze de wagon zag, betrad deze langzaam en rustig maar werd pas rustig wanneer haar twee beste vrienden, een kat en haar verzorger Frankie, zich bij haar gevoegd hadden. Van Frankie is geen achternaam bekend en na verloop van tijd ging hij verder door het leven als Frankie Kincsem.
Na haar fantastische overwinning in de Goodwood Cup gaven de Britten haar de naam "Het Hongaarse Wonder". Het verhaal gaat dat Kincsem weigerde na haar bootreis de wagon te betreden omdat de kat er niet was. Ze bleef twee uur hinnikend aan de kade staan, totdat de kat haar uiteindelijk hoorde, aangerend kwam en op haar rug sprong. Toen haar verzorger op een koude nacht geen deken had, trok ze haar eigen deken naar beneden en dekte hem er mee toe. Sindsdien stond ze het niet meer toe dat ze afgedekt werd, maar trok de deken steeds weg om de Frankie toe te dekken.
Kincsem wist precies wanneer ze aan de finish kwam en besefte waar het om ging. Als een ware koningin liet ze haar beloning, een bloemenruiker door haar eigenaar aan haar trens bevestigen. Toen haar eigenaar Blaskovich eens te laat was, weigerde ze zich af te laten zadelen voordat ze haar bloemen ontvangen had.
Kincsem was tevens in staat haar jockey tot wanhoop te drijven door, zodra ze bij de start aankwam te grazen en op haar gemak naar madeliefjes te zoeken, waar ze gek op was. Hoewel ze soms na de start lengten achterstand opliep, won ze altijd ruimschoots. Ze was een echte ster en je zou kunnen zeggen dat ze er ook "steralures" op na hield. Zo weigerde Kincsem haver te eten en water te drinken dat niet uit Tápioszentmárton kwam. Toen het water eens opraakte, weigerde Kincsem drie dagen te drinken, totdat ze water kreeg uit een lokale bron, wat schijnbaar hetzelfde smaakte als het water waar ze aan gewend was. Deze bron werd daarna bekend als 'Kincsem's bron', en jarenlang verhaalde een gedenkplaat de bezoekers over de speciale rol die de bron in het leven van Kincsem gespeeld had. Dit soort anekdotes werden destijds in de kranten opgetekend.
In 1882 kreeg Kincsem haar eerste nakomeling, een veulen van Buccaneer, in een wagon op de spoorbaan in Boeda. Blaskovits noemde de merrie Budagyöngye (Parel van Boeda). Hij had zoveel vertrouwen in dit veulen dat hij een weddenschap afsloot van 1000 met een koers van 1000:1 op de zege van de veulen in de Duitse Derby drie jaar later. Budagyöngye werd een vrij aardig renpaard en hoewel ze geen Derbyfavoriet werd, beschikte ze over de robuuste gezondheid van haar moeder. De "Parel van Boeda" won niet alleen de Derby, maar daarbij tevens de weddenschap van 100.000 Gulden.
Na de geboorte van haar laatste veulen kreeg Kincsem een longontsteking en stierf ze op haar 13de verjaardag, op 17 maart 1887. Ze liet drie dochters en twee zonen na. Haar dochter en nakomelingen wonnen samen 41 klassieke races en zo'n 30 ereprijzen. Kincsems nakomelingen zorgden voor een beroemde familie, niet alleen in Hongarije maar door heel Europa.
Blaskovich placht al zijn jaarlingen per groep te verkopen. In 1875 waren dat twee hengsten en 5 merries. Baron Orczy Alex (later wereldberoemd door het boek 'The Scarlet Pimpernel') was de eerste koper, maar hij weigerde de twee merries omdat die er te gewoon uitzagen. Blaskovich besloot de merries zelf te houden en er mee te racen.
Kincsem debuteerde op 21 juni 1876 op een Duitse renbaan in Berlin-Hoppegarten. Dit werd de eerste van 54 overwinningen; Kincsem won alle 54 races waar ze aan meedeed, iets wat nadien nooit geëvenaard werd. Er wordt dan ook terecht over haar geschreven "ze is niet alleen onverslagen, ze is onoverwinnelijk". Kincsem's prestaties hebben niet alleen haar en haar eigenaar faam en reputatie gebracht, maar ook de hele tak van Hongaarse paardenfokkerij. Races, renbanen en tegenwoordig ook websites dragen haar naam, zelfs in landen waar ze nooit geweest is. Dit bewijst, meer dat wat dan ook, haar wereldwijde populariteit.
In 1977 werd bij de hoofdingang van de renbaan in Boedapest een levensgroot bronzen standbeeld opgericht, in het Kincsem herdenkingspark. In het Blaskovich familiemuseum in Tápiószele zijn haar trofeeën te zien, in Tápiószentmárton is het ruiterpark naar haar vernoemd, en de Hongaarse Laszlo Dubrovay uit Boedapest componeerde een muziekstuk dat gaat over dit legendarische Hongaarse paard.
Hoewel het reizen destijds een stuk primitiever was, deed Kincsem mee aan races verspreid over heel Europa. Terwijl veel paarden de belasting van het reizen niet aan konden, was dit paard dol op het reizen per trein. Ze hinnikte van blijdschap zodra ze de wagon zag, betrad deze langzaam en rustig maar werd pas rustig wanneer haar twee beste vrienden, een kat en haar verzorger Frankie, zich bij haar gevoegd hadden. Van Frankie is geen achternaam bekend en na verloop van tijd ging hij verder door het leven als Frankie Kincsem.
Na haar fantastische overwinning in de Goodwood Cup gaven de Britten haar de naam "Het Hongaarse Wonder". Het verhaal gaat dat Kincsem weigerde na haar bootreis de wagon te betreden omdat de kat er niet was. Ze bleef twee uur hinnikend aan de kade staan, totdat de kat haar uiteindelijk hoorde, aangerend kwam en op haar rug sprong. Toen haar verzorger op een koude nacht geen deken had, trok ze haar eigen deken naar beneden en dekte hem er mee toe. Sindsdien stond ze het niet meer toe dat ze afgedekt werd, maar trok de deken steeds weg om de Frankie toe te dekken.
Kincsem wist precies wanneer ze aan de finish kwam en besefte waar het om ging. Als een ware koningin liet ze haar beloning, een bloemenruiker door haar eigenaar aan haar trens bevestigen. Toen haar eigenaar Blaskovich eens te laat was, weigerde ze zich af te laten zadelen voordat ze haar bloemen ontvangen had.
Kincsem was tevens in staat haar jockey tot wanhoop te drijven door, zodra ze bij de start aankwam te grazen en op haar gemak naar madeliefjes te zoeken, waar ze gek op was. Hoewel ze soms na de start lengten achterstand opliep, won ze altijd ruimschoots. Ze was een echte ster en je zou kunnen zeggen dat ze er ook "steralures" op na hield. Zo weigerde Kincsem haver te eten en water te drinken dat niet uit Tápioszentmárton kwam. Toen het water eens opraakte, weigerde Kincsem drie dagen te drinken, totdat ze water kreeg uit een lokale bron, wat schijnbaar hetzelfde smaakte als het water waar ze aan gewend was. Deze bron werd daarna bekend als 'Kincsem's bron', en jarenlang verhaalde een gedenkplaat de bezoekers over de speciale rol die de bron in het leven van Kincsem gespeeld had. Dit soort anekdotes werden destijds in de kranten opgetekend.
In 1882 kreeg Kincsem haar eerste nakomeling, een veulen van Buccaneer, in een wagon op de spoorbaan in Boeda. Blaskovits noemde de merrie Budagyöngye (Parel van Boeda). Hij had zoveel vertrouwen in dit veulen dat hij een weddenschap afsloot van 1000 met een koers van 1000:1 op de zege van de veulen in de Duitse Derby drie jaar later. Budagyöngye werd een vrij aardig renpaard en hoewel ze geen Derbyfavoriet werd, beschikte ze over de robuuste gezondheid van haar moeder. De "Parel van Boeda" won niet alleen de Derby, maar daarbij tevens de weddenschap van 100.000 Gulden.
Na de geboorte van haar laatste veulen kreeg Kincsem een longontsteking en stierf ze op haar 13de verjaardag, op 17 maart 1887. Ze liet drie dochters en twee zonen na. Haar dochter en nakomelingen wonnen samen 41 klassieke races en zo'n 30 ereprijzen. Kincsems nakomelingen zorgden voor een beroemde familie, niet alleen in Hongarije maar door heel Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten